Ang sakim na
nasang sa puno’y dumampi,
naglakbay sa dawag ng inip, lunggati.
At noong ang dulo’y payapang narating-
naabong panahon, sa bagang nagningning.
Ang bagot,
nilunok, usok nang niluwa.
Lungkot ang kapiling, pangarap ay tuwa.
Ang lakad ng oras sa pusong nilisan-
bilangin sa upos na nagtatangisan.
Ang dagdag
na upos sa abong talaksan,
dagdag sa panahong pinaglilipasan.
Ang putol sa habang ipinagmayabang,
bawas din sa buhay na ayaw ingatan.
Sa dilim na
aking kinasasadlakan,
sigarilyong tangi ang pinanggalingan
ng maliwanag na apoy kong pananglaw;
ng init sa gabing sa puso’y bumahaw.
Batid kong
sa bawat hayok kong paghithit,
minamadali kong hininga’y mapatid.
Ang demonyong sanib nitong sigarilyo-
anghel sa tingin kong ang diwa’y tuliro.
